Katapusang Hibik Ng Pilipinas
Andres Bonifacio
Spanish Period
Sumikat na Ina sa sinisilangan
ang araw ng poot ng Katagalugan,
tatlong daang taong aming iningatan
sa dagat ng dusa ng karalitaan.
Walang isinuhay kaming iyong anak
sa bagyong masasal ng dalita't hirap;
iisa ang puso nitong Pilipinas
at ikaw ay di na Ina naming lahat.
Sa kapuwa Ina'y wala kang kaparis...
ang layaw ng anak: dalita't pasakit;
pag nagpatirapang sa iyo'y humibik,
lunas na gamot mo ay kasakit-sakit.
Gapusing mahigpit ang mga Tagalog,
hinain sa sikad, kulata at suntok,
makinahi't biting parang isang hayop;
ito baga, Ina, ang iyong pag-irog?
Ipabilanggo mo't sa dagat itapon;
barilin, lasunin, nang kami'y malipol.
Sa aming Tagalog, ito baga'y hatol
Inang mahabagin, sa lahat ng kampon?
Aming tinitiis hanggang sa mamatay;
bangkay nang mistula'y ayaw pang tigilan,
kaya kung ihulog sa mga libingan,
linsad na ang buto't lumuray ang laman.
Wala nang namamana itong Pilipinas
na layaw sa Ina kundi pawang hirap;
tiis ay pasulong, patente'y nagkalat,
rekargo't impuwesto'y nagsala-salabat.
Sarisaring silo sa ami'y inisip,
kasabay ng utos na tuparing pilit,
may sa alumbrado---kaya kaming tikis,
kahit isang ilaw ay walang masilip.
Ang lupa at buhay na tinatahanan,
bukid at tubigang kalawak-lawakan,
at gayon din pati ng mga halaman,
sa paring Kastila ay binubuwisan.
Bukod pa sa rito'y ang mga iba pa,
huwag nang saysayin, O Inang Espanya,
sunod kaming lahat hanggang may hininga,
Tagalog di'y siyang minamasama pa.
Ikaw nga, O Inang pabaya't sukaban,
kami'y di na iyo saan man humanggan,
ihanda mo, Ina, ang paglilibingan
sa mawawakawak na maraming bangkay.
Sa sangmaliwanag ngayon ay sasabog
ang barila't kanyong katulad ay kulog,
ang sigwang masasal sa dugong aagos
ng kanilang bala na magpapamook.
Di na kailangan sa iyo ng awa
ng mga Tagalog, O Inang kuhila,
paraiso namin ang kami'y mapuksa,
langit mo naman ang kami'y madusta.
Paalam na Ina, itong Pilipinas,
paalam na Ina, itong nasa hirap,
paalam, paalam, Inang walang habag,
paalam na ngayon, katapusang tawag.
"LITERATURE"
-
Sa Gabi ng Isang Piyon (In the Night of a Peon) is a Tagalog poem written by Lamberto E. Antonio in 1946. It is about the life of a Filipi...
-
***PHILIPPINE LITERATURE UNDER THE SPANISH COLONIZATION*** When it comes from the backgr...
-
Emmanuel Torres won the Outstanding Young Men award for literature in 1961, started the Ateneo Arts Club in the same year, and was curator o...
-
DEAD STARS by Paz Marquez Benitez THROUGH the open window the air-steeped outdoors passed into his room, quietly ...
-
The Boy Who Became a Stone Tinguian FOLK TALE One day a little boy named Elonen sat out in the yard making a bird snare, and as he worke...
-
assignment Ever wondered why there has to be a moon at night? Aren’t stars enough to light the skies at night? And with today’s technology ...
-
A New Yorker in Tondo by: Juan Torres "New Yorker in Tondo" is a classic Filipino Play by Marcelino Agana, Jr. It is a satire w...
-
Ang langgam ang pinakamasinop na insekto. Hindi siya tumitigil sa paghahanap ng pagkain para sa panahon ng tag-ulan. Ang mayabang ...
-
Igorot epic poetry After a long journey without feeling tired. Aliguyon had never been beaten in any fight or battle. He could catch an...
My analogy:
ReplyDeletePhilippines freedom from Spaniards colony is what Andres Bonifacio fought for.
My analogy:
ReplyDeleteWe see how the Spaniards abuse us.
My analogy:
ReplyDeleteIt's a great thing that many Filipinos are still longing for the Philippines freedom and they fought for it.
My analogy:
ReplyDeleteAnd they have different ways on how to protect our land from the greed foreigners.
My analogy:
ReplyDeleteBut the longest country who stayed in colonizing our land is the Spaniards and they made a big impact into our lives and in the history of the Philippines.